Tenis jak każda inna dziedzina sporu wywołuje określone skutki uboczne dla organizmu, które są odpowiedzią adaptacyjną na przewlekły stres treningowy. Skutki te obejmują każde istotne narządy dla utrzymania aktywności sportowej. Należą do nich:

• kości – ich pogrubienie, wydłużenie a co za tym idzie powstające dysproporcje ciała;
• chrząstka stawowa – ulega pogrubieniu głównie w stawach kolanowych, skokowych i nadgarstku dając w efekcie zmniejszenie przestrzeni wewnątrzstawowej, dodatkowe tarcia, a wskutek niewydolności jej odżywiania dochodzi do upośledzenia jej właściwości biochemicznych, rozmiękania i wczesnych zmian degeneracyjnych;
• naczynia krwionośne – żylne a głównie tętnicze ulegające przerostowi koncentrycznemu i poszerzeniu przede wszystkim w kończynie dominującej;
• stawy – ograniczenie ruchomości lub poszerzenie zakresu ruchomości, często z patologiczną ruchomością dającą nieprawidłowe strefy obciążania i wcześniejsze zużycie powierzchni stawowych np.: przeprosty stawów łokciowych, zwiększenie zakresu rotacji zewnętrznej barku a ograniczenie rotacji wewnętrznej, zwiększona ruchomość nadgarstka powodująca większe działanie sił rozciągających na przyczepy mięśni przedramienia w łokciu;
• mięśnie i ścięgna – ulegające pogrubieniu, wydłużeniu i przerostowi masy prowadzące do zaburzeń równowagi mięśniowej wpływającej na dynamikę ruchu a wtórnie na asymetrię układu szkieletowego – skrzywienia kręgosłupa z patologiczną rotacją miednicy.

Wszystkie wyżej wymienione mechanizmy adaptacyjne ustroju do wyczynu sportowego są bezpośrednią przyczyną powstania przewlekłych zespołów przeciążeniowych mogących często zakończyć karierę obiecującego sportowca. Musimy sobie zdawać sprawę, że sport wysokiego wyczynu balansuje na krawędzi zdolności przystosowawczych ustroju do ekstremalnego wysiłku tkankowego a uwarunkowania genetyczne zadecydują o momencie odpowiedzi zdeformowanego adaptacyjnie organizmu sportowca na przewlekłe przeciążenia w postaci URAZU!

Każdy trener powinien mieć świadomość, że poprzez uczestniczenie w wytrenowaniu sportowca, ma swój udział w często nieodwracalnym modelowaniu jego organizmu. Należy nie tylko mieć szacunek dla ciała w jego czystej biologicznej postaci ale i dla wiedzy o negatywnych skutkach uprawiania sportu wyczynowego a co za tym idzie umieć spojrzeć na zawodnika nie tylko poprzez pryzmat jego osiągnięć sportowych.

Tym bardziej należy zwrócić uwagę już od pierwszego kontaktu z młodym sportowcem na jego ewentualne dysproporcje fizyczne lub anomalie anatomiczne, które w przyszłości mogą być punktami spustowymi występujących urazów.