Jedną z najistotniejszych rzeczy dla każdego tenisisty jest odnalezienie takiego stylu gry, który najlepiej pasuje do jego umiejętności i temperamentu. Treningi i zajęcia z trenerem mogą przyczynić się do szybkich postępów w technice gry i w umiejętnościach taktycznych, ale w dalszej perspektywie niezbędne jest kierowanie swoim rozwojem lub rozwojem zawodnika w kierunku wypracowania optymalnego stylu gry, który pasuje najlepiej do jego predyspozycji psychicznych, emocjonalnych i fizycznych. Istotą problemu jest odnalezienie swoich najlepszych i najmocniejszych stron, które możemy wykorzystać w grze na korcie. Zrobienie tego samemu, poprzez analizę swojej gry, jest możliwe, ale najlepszym rozwiązaniem byłaby obserwacja naszej gry przez doświadczonego trenera i fachowa porada. Należy zawsze pamiętać, że styl gry powinien być zbieżny z naszym temperamentem. Obserwacja gry tenisistów takich jak Federer czy Nadal bardzo wiele mówi nam o ich charakterze. Federer – metodyczny, dokładny, spokojny, Nadal – wojowniczy, bezpardonowy, każdy z nich wypracował bazujący na tych cechach styl gry, który pozostaje niezmienny od lat, a jednocześnie bardzo dla nich charakterystyczny i rozpoznawalny. Naśladowanie ich stylu zawsze będzie raczej słabą repliką, ponieważ każdy z nas różni się od nich swoimi indywidualnymi cechami charakteru i umiejętnościami .
Najlepszym rozwiązaniem jest wypracowanie swojego, niepowtarzalnego stylu gry. Powinien być on rozwijany w taki sposób, aby jak najlepiej odzwierciedlał naszą osobowość. Jeżeli styl nie będzie zbieżny z naszym charakterem, trudno będzie czerpać nam satysfakcję z gry. Rzecz jasna, rozwój umiejętności technicznych jest bardzo ważny, jednak nie mniej istotną sprawą jest budowanie przy tej okazji stylu, który będzie znakiem firmowym naszej gry. Postarajmy się więc wybrać najlepiej pasujący do naszej osobowości jeden z trzech głównych stylów gry: defensywny, ofensywny, uniwersalny (all-court game) i koncentrujmy się na rozwoju umiejętności charakterystycznych dla każdego z nich.
Niektórzy gracze, gdy nie mogą sobie dać rady z przeciwnikiem w trakcie meczu, postanawiają przestawić się na inny styl gry. Zwykle taki manewr kończy się fatalnie i z góry oznacza porażkę. Taki „nowy” styl jest zawsze gorszy niż ten, którym zwykle gramy. Zauważcie następującą prawidłowość – jeżeli gracie dobrze i wygrywacie, nigdy nie zmieniacie stylu gry. Zawsze staracie się coś zmienić, gdy gra idzie nie po naszej myśli, nie możecie dać sobie rady z przeciwnikiem, przegrywacie. Dostosowując się do stylu naszego przeciwnika nigdy nie będziemy w nim tak dobrzy jak on sam. Nie należy mylić stylu ze strategią lub taktyką. Te można i należy zmieniać, ale zawsze należy pamiętać o dostosowaniu ich do najbliższemu sobie stylowi gry.
Styl defensywny to styl, który faworyzuje zawodników o mało konfrontacyjnym charakterze, potrafiących grać na luzie, ale jednocześnie cierpliwych i wytrzymałych psychicznie. Głównym atutem zawodnika ma być gra z kontrataku. Podstawowe umiejętności których ten styl wymaga, to dobry, opanowany return, lob, passing-shot i doskonałe poruszanie się po linii końcowej. Regularność, dobre plasowanie piłki, głębokość zagrań to elementy na których powinien skupiać się każdy trening. Zaletą tego stylu jest to, że jest on najłatwiejszy do nauki i jego stosowanie najszybciej przynosi efekty. Zawodnik stosujący go ma do podjęcia mniej decyzji taktycznych, nie musi prowadzić gry ani taktycznie rozgrywać punktu, jego gra polega nie na akcji, lecz reakcji. Początkujący zawodnik grający stylem defensywnym jest często w stanie pokonać zawodnika średniozaawansowanego, który gra stylem atakującym, lecz ulega graczowi bardziej doświadczonemu lub po prostu nieco lepszemu defensorowi. To doskonały styl dla tenisistów nie najsilniejszych, lecz bardzo szybkich.
Styl ofensywny to styl dla zawodników o agresywnym temperamencie lub dla zawodników niekoniecznie agresywnych, ale wysokich i i silnych, niepopełniających niewymuszonych błędów. Zbiór niezbędnych zagrań to: mocny serwis, dobry wolej i smecz oraz dobrze opanowana umiejętność atakowania piłki z dojściem do siatki. Nieodłączną cechą tego stylu jest większa ilość błędów. Nie ma w tym nic złego, o ile błędy te będą pochodziły z agresywnych, świadomych zagrań, a nie będą to zwykłe błędy niewymuszone. W grze zawodników, którzy preferują akcje typu „serw i wolej”, nie ma miejsca na wahanie się lub zastanawianie się. Działanie musi być zdecydowane i jednoznaczne, lecz nie oznacza to, że bezmyślne. Zawodnik musi trzymać swoje emocje na wodzy, aby kontrolować przebieg całej akcji. Nieco inaczej wygląda sytuacja zawodników, którzy wolą atakować z linii końcowej. Tutaj krytyczna jest umiejętność doskonałej regularności i kontroli nad mocno graną piłką. Taką kontrolę można uzyskać grając piłkę z dużą rotacją, która pozwala zneutralizować szereg utrudnień, które pojawiają się w trakcie wymian, jak trudne czy nietypowe zagrania przeciwnika, spóźniony timing, wiejący wiatr, itp. Gra zawodników preferujących ten styl obciążona jest większym ryzykiem błędu niż gra zawodnika defensywnego grającego z linii końcowej, lecz zwykle dobrze wyprowadzony przez nich atak daje małe szanse na minięcie ich passing-shotem przy siatce.
Przyswojenie umiejętności niezbędnych dla tego stylu wymaga zwykle dużo czasu, lecz daje szanse na uzyskanie świetnych wyników sportowych. Zawodnicy, którzy będą grać tym stylem, muszą uzbroić się w cierpliwość, ponieważ na początku będą robić więcej błędów przegrywając przez to nie jeden mecz.
Styl uniwersalny (all-court game) to najlepszy styl dla zawodnika emocjonalnie zrównoważonego, wszechstronnie sprawnego i tenisowo utalentowanego. Styl ten łączy style ofensywny i defensywny, dlatego też nauka jego elementów jest najdłuższa i wymaga dużo cierpliwości. Wymaga opanowanych na wysokim poziomie umiejętności dobrej regularności gry, głębokiego i celnego plasowania piłki, gry rotacyjnej i dużej siły uderzeń. Jednocześnie wymaga psychicznego opanowania i samokontroli oraz umiejętności taktycznych, które zawodnik będzie potrafił stosować w i zmieniać w trakcie meczu.